Met 13 op een groot deel van de "vier uitersten wandeling" vraagt om wat extra avontuur. En dat kregen we ook. Ik probeerde een padje te vinden in "door bramen overgroeid bos" en dat zorgde voor veel schrammen en gesakker. Uiteindelijk ontsnapten we via een paardenweide aan dit onbegaanbaar bos. Troost vonden we gelukkig bij de "Rooie Ree", waar plots de hemelsluizen opengingen... De rest van de wandeling verliep rustig en vredig ;-) en de stop achter de kerk was een leuke afsluiter.